Dag 20: Duiken

We zijn ondertussen alweer  5 dagen thuis, ik liep al achter met dit blog en de laatste dagen zijn we druk met uitpakken en wassen e.d. geweest, dus moet ik nu thuis nog de laatste dagen over onze reis schrijven. En foto’s toevoegen natuurlijk..

We waren gebleven bij dag 20, maandag 6 augustus. Dat is de dag waarop ik al sinds 1965 mijn verjaardag vier, dus hebben we dat dit jaar ook maar weer gedaan. Nou ja, we hebben er niet erg veel aandacht aan geschonken, als je zo’n reis doet, is het eigenlijk al alsof je 3 weken je verjaardag viert..

Voor vandaag staat er voor Lotte en mij een duiktrip op het program. We hebben gereserveerd bij John Pennekamp Park ( http://pennekamppark.com/ ), die zoals de naam al doet vermoeden duikttochten organiseerd op de (koraal)-riffen van het John Pennekamp Statepark. De reservering bestond alleen uit het opgeven van je naam en datum waarop je wilde duiken, je moet je dan op die dag vóór half 9 melden en dan kun je mee, anders gaat je plaats naar iemand anders.

We moeten dus weer eens erg vroeg uit bed, iets waar Lotte niet echt een ster in is. Maar duiken vindt ze dusdanig leuk, dat ze zonder problemen om 7.00 uur naast haar bed staat en helpt met de spullen verzamelen. Het weer zit een beetje tegen, in tegenstelling tot de vorige dagen is het nu bewolkt en staat er een flinke wind. Het heeft vannacht ook aardig hard geregend en gewaaid. We ontbijten in de lobby van het resort, ik eet alleen een banaan en drink een kopje koffie omdat ik duiken met een volle maag niet echt fijn vindt.

Bij het klaarmaken van onze spullen blijkt trouwens dat er een klipje van mijn buitenvinnen mist, dat is er waarschijnlijk afgeschoten bij het snorkelen met de manatees. Dit houdt wel in dat ik ze niet kan gebruiken, sterker nog dat ze helemaal nooit meer gebruikt kunnen worden, zonder dit klipje. Ik zal dus bij de duikzaak ook vinnen moeten huren.

We gaan op weg naar Key Largo waar het park is gevestigd. Volgens de TomTom is het ongeveer 3 kwartier rijden en dat zou inhouden dat we ruim de tijd hebben. Echter het is wat moeilijk te vinden,  we hadden het idee dat de duikzaak zich buiten het park aan de centrale weg zou zitten, maar het zat echt op het park zelf. Daardoor zijn we toch aan de late kant, 8.40 uur pas. Alles moet dus een beetje snel geregeld worden, de inschrijving en de spullen die we niet bij maar wel nodig hebben. De man achter de balie geeft nog wel aan dat het door de harde wind vandaag een redelijk ruwe zee zal zijn het wordt zoals hij het callt: “sporty”.  Lotte zegt dat het wat haar betreft geen probleem is, dus we gaan ervoor.

We varen om precies 9.00 uur weg, Karin en Rosa achterlatend op de kade, zij gaan vandaag een kanotocht maken over de binnenwateren van het park. De boot vaart snel, en ondertussen krijgen we veiligheidsinstrukties en andere afspraken over hoe te handelen. Het eerste stuk is het water eigenlijk erg rustig, we hebben het idee dat die Amerikanen  het allemaal een beetje spannender willen maken dan het is, met hun “sporty”. Echter als we na drie kwartier varen aanleggen op het rif, op de volle oceaan, blijkt dat ze toch niet echt overdreven hebben. Het is een forse deining, golven van toch wel twee meter. We trekken onze spullen aan, wat toch wat moeizamer gaat als een boot zo op en neer deint. De kapitein en divemaster legt uit wat er op deze plek te zien is, en welke route we het beste kunnen volgen.  Lotte en ik gaan met de commandosprong te water en houden ons vast aan de life-line om uit te loden (te kijken of we genoeg gewicht hebben om naar beneden te komen). Dit blijkt het geval te zijn, dus we kunnen af dalen. Het hele rif ligt op zo’n 6 meter diepte, dus we hoeven niet erg ver naar beneden.

Het eerste wat we tegenkomen als we op diepte zijn, is een grote Giant Grouper, een enorme baars die ons wat vragend aankijkt, van wat komen jullie doen?, maar wel rustig verder zwemt, niet onder de indruk verder.

Dat begint goed! We zwemmen verder en genieten van het prachtige uitzicht. Dit zijn  echte koraalriffen met “duizenden” tropische vissen in allerlei kleuren en maten.

Na 10 minuten trekt Lotte aan mijn arm en gebaart wild dat ze een haai zag. Helaas ben ik te laat, Lotte vertelt achteraf dat het een verpleegsterhaai was, die snel van  ons wegzwom. Het is een leuke duik, waarin we genieten van al het moois in de omgeving.

Na 45 minuten gaan we even naar de oppervlakte om te kijken waar de boot ligt, we blijken redelijk in de buurt te zijn en we gaan onder water weer terug richting de boot. We stijgen op bij de life-line en houden ons vast om 1 voor 1 weer aan boord te klauteren. Dat is nog niet zo makkelijk met deze diening/golven, maar toch lukt het snel  om weer op de boot te komen.

Een van de ander duikers (we zijn met  7 duikers en twee man bemanning) blijkt ondertussen erg last te hebben van zeeziekte, hij ziet letterlijk groen en kijkt heul zielig. Eén van de andere duikers heeft het geluk gehad om een schildpad te hebben gezien.  We varen weer verder naar de volgende duikstek waar we de tweede duik zullen maken. Als we daar aanleggen blijkt dat de golven en het heen en weer bewegen van de boot ook bij mij een misselijkheid oproepen. Wat slokjes water doen daar geen goed aan en ik ren naar de achterkant van de boot waar de eerder genuttigde banaan en koffie het ruime sop kiezen. Ik denk eerst: dat wordt niet meer duiken en ziek zijn tot we weer aan de wal staan, maar na het braken voel ik me eigenlijk wel weer meteen beter. We gaan het er toch maar op wagen. En dat is maar goed ook want deze duik is nog mooier dan de vorige. We volgen de afwisselende stukken zand en koraalriffen en zien veel vis. En twee keer een Barracuda, de tweede is zeker  1 ½ meter lang. We blijven op gepaste afstand, hij/zij lijkt verder niet echt in ons geïnteresseerd.

We zien (Lotte als eerste, zoals bijna altijd)ook nog een Koraalduivel, oftwel een Lionfish, zoals ze die hier noemen. Achteraf horen we dat deze beesten hier helemaal niet horen,  zij zijn zgn.  invaders en zorgen met hun jagen en ontbreken van natuurlijke vijanden voor een achtruitlopen van ander leven . Hoe dan ook, wij zijn blij er 1 gezien te hebben, ze zijn erg mooi.

Er is ook een vis die ons volgt en zeker wel 10 minuten bij ons in de buurt zwemt. Met een houding van "Let maar niet op mij,hoor" lukt het hem telkens om in beeld te komen als Lotte foto's neemt...

We varen weer terug, voor de storm uit, want het wordt achter ons steeds grijzer en dreigender. Ik ben blij dat we in de ochtend zijn gegaan en niet vanmiddag.

Karin en Rosa blijken ook een leuke ochtend gehad te hebben, met de kano hebben ze tussen de mangrovebossen gevaren. Het was wel erg heet geweest, zij hadden nog redelijk veel zon gehad.

’s Middags gaan we nog kijken in diverse duikwinkels/outlets, waar ik een nieuw paar buitenvinnen scoor en duikhandschoentjes en Lotte een nieuw T-shirt.

We besluiten om ’s avonds, moe als we zijn, niet meer uit eten te gaan, maar Pizza te halen. We halen er twee en houden daar met zijn  4-en nog aan over.

Wat een prachtige dag was het weer…