Dag 24: Te Anau.

Rond 7:00 uur ben ik even wakker en zie dat het buiten hard regent en helemaal grijs is. We willen vandaag een wandeling gaan doen, maar met dit weer heeft dat geen zin. We besluiten om uit te slapen en dan te besluiten wat we vandaag gaan doen. Om 10:30 uur weer wakker en dan blijkt het weer wel een stuk te zijn opgeknapt, maar nog geen zon of heldere luchten. Toch gaan we de wandeling doen, omdat dit eigenlijk de laatste dag is dat we in de bergen zijn. We rijden voor een gedeelte dezelfde weg als gisteren, en parkeren de auto bij begin van de wandeling. De track die we willen lopen heet de Key Summit Track. Op de parkeerplaats staat een busje die koffie verkoopt en de verkoper wenst ons good luck en wijst dan naar de donkere lucht. We gaan op pad. Het eerste stuk is redelijk begaanbaar , maar het wordt allengs stijler en meer rotseriger (is dat een woord?). 

En het gaat stijl omhoog. Nou zijn we best gewend om in de bergen te lopen, en veel te moeten stijgen en klimmen, maar je merkt best dat de jaren gaan meetellen. We moeten vaker rusten en het tempo ligt lager. Mijn methode is dan om op alles en iedereen te gaan schelden, dat pept mij op. Is meteen weer over als ik boven ben, hoor, en ik beloond word voor mijn inspanningen. Zo ook bij deze wandeling. Het is ondertussen weer een stuk open getrokken dus we hebben mooie uitzichten over de omgeving. 

Het is wel koud en het waait hard, dus we zijn blij met onze mutsen en handschoenen. Boven op de berg is een soort natuurwandeling van 30 minuten uitgezet met uitleg over de planten en bloemen die er groeien en nu in bloei staan. De begroeiing in de  Alpen  van Nieuw Zeeland bestaat voor 93% uit bloemen die nergens anders op de wereld voor komen (stond daar hé, ik wist het ook niet) Daarna weer naar beneden, dat gaat altijd een stuk makkelijker. Op de terugweg maken we nog verschillende stops, omdat het zicht nu veel beter is dan toen we gisteren deze weg reden. Dus weer mooie foto's kunnen maken.

's avonds halen we fish and chips bij de chinees (echt waar!) en eten deze in het motel op, bij een netflix-serietje. De dag was weer fijn. Morgen gaan we weer richting Oostkust.

 

Dag 23: Te Anau, Milford Sound.

Vandaag gaan we een rondvaart maken tussen de fjorden van Milford Sound. We moeten vroeg op want het is nog zo'n 120 km vanaf Te Anau. En over bergwegen waar het ook nog eens stikt van de stopplaatsen omdat er overal mooie uitzichten zijn. Alleen zit het weer weer eens niet echt mee. Het is grijs en regenachtig onderweg. Gelukkig moeten we morgen dezelfde weg rijden en zal blijken dat het dan veel helderder is ( zie volgende blog). De weg wordt gaandeweg smaller en steiler, met veel bochtjes. Als we er bijna zijn  moeten we nog een stuk door een smalle tunnel, er mag maar telkens verkeer van één kant tegelijk door. De plek waar je moet wachten bij de tunnel is schitterend, hoge steile zwarte wanden waar talloze watervallen vanaf komen, en veel sneeuw. 

Hier zien we ook voor het eerst een Kea, een soort papagaai die alleen in Nieuw Zeeland voorkomt, en de enige papegaaiensoort die zo hoog in de bergen leeft. Overal staan waarschuwingen om ze niet te voeren, omdat ze op die manier erg gewend raken aan mensen. En ze zijn erg slim en ondernemend, als je je auto niet goed afsluit, roven ze hem leeg. En slopen het rubber ven de portieren, daar zijn ze dol op. 

Als we door de tunnel heen zijn, blijkt het weer gelukkig aan de andere kant een stuk beter te zijn. We kunnen de toppen van de bergen redelijk zien. We parkeren bij het punt waar de schepen liggen aangelegd. Omdat het zo'n mooi gebied is, is het er ook erg toeristisch en liggen er rondvaartboten van diverse ondernemingen. Er is een grote terminal gebouwd om alles in goed banen te leiden. 

Als iedereen aan boord is en er uitgelegd is waar de reddingsvesten zich bevinden, zijn we weg. Milford Sound laat zich het beste vergelijken met de fjorden in Noorwegen, je gaat dus tussen hoge groene rotsen met veel watervallen. Het is erg mooi. Soms vaart de boot vlak langs de wand, om b.v zeehonden of een waterval van dichtbij te laten zien. En we varen een stuk de Tasmanzee op, om dan weer om te draaien en langs de andere kant weer terug gaan. De geul/dal waar we in varen is gevormd door ijs van een gletscher, lang geleden. De gids verteld dat er soms ook veel dolfijnen en een enkele keer zelfs Orca's te zien zijn  in dit gebied. Dat geluk hebben wij echter niet. Toch genieten we van alles wat we wel zien.

Na een tocht van 3 uur komen we weer in de haven. We rijden dezelfde weg terug. 
Als we 's avond een restaurant zoeken merken we dat Te Anau een stuk toeristischer is dan de plekken waar we hiervoor waren, en dat het hoogseizoen zo'n beetje aan het beginnen is. We krijgen bij 4 restaurants te horen dat er geen plaats is in de herberg. Bij het 5e mogen we eindelijk aanschuiven. Karin neemt een steak en ik spare ribs, als ware het een goedmakertje, krijg ik veul (heul heul veul) ribs...