Dag 23: Te Anau, Milford Sound.

Vandaag gaan we een rondvaart maken tussen de fjorden van Milford Sound. We moeten vroeg op want het is nog zo'n 120 km vanaf Te Anau. En over bergwegen waar het ook nog eens stikt van de stopplaatsen omdat er overal mooie uitzichten zijn. Alleen zit het weer weer eens niet echt mee. Het is grijs en regenachtig onderweg. Gelukkig moeten we morgen dezelfde weg rijden en zal blijken dat het dan veel helderder is ( zie volgende blog). De weg wordt gaandeweg smaller en steiler, met veel bochtjes. Als we er bijna zijn  moeten we nog een stuk door een smalle tunnel, er mag maar telkens verkeer van één kant tegelijk door. De plek waar je moet wachten bij de tunnel is schitterend, hoge steile zwarte wanden waar talloze watervallen vanaf komen, en veel sneeuw. 

Hier zien we ook voor het eerst een Kea, een soort papagaai die alleen in Nieuw Zeeland voorkomt, en de enige papegaaiensoort die zo hoog in de bergen leeft. Overal staan waarschuwingen om ze niet te voeren, omdat ze op die manier erg gewend raken aan mensen. En ze zijn erg slim en ondernemend, als je je auto niet goed afsluit, roven ze hem leeg. En slopen het rubber ven de portieren, daar zijn ze dol op. 

Als we door de tunnel heen zijn, blijkt het weer gelukkig aan de andere kant een stuk beter te zijn. We kunnen de toppen van de bergen redelijk zien. We parkeren bij het punt waar de schepen liggen aangelegd. Omdat het zo'n mooi gebied is, is het er ook erg toeristisch en liggen er rondvaartboten van diverse ondernemingen. Er is een grote terminal gebouwd om alles in goed banen te leiden. 

Als iedereen aan boord is en er uitgelegd is waar de reddingsvesten zich bevinden, zijn we weg. Milford Sound laat zich het beste vergelijken met de fjorden in Noorwegen, je gaat dus tussen hoge groene rotsen met veel watervallen. Het is erg mooi. Soms vaart de boot vlak langs de wand, om b.v zeehonden of een waterval van dichtbij te laten zien. En we varen een stuk de Tasmanzee op, om dan weer om te draaien en langs de andere kant weer terug gaan. De geul/dal waar we in varen is gevormd door ijs van een gletscher, lang geleden. De gids verteld dat er soms ook veel dolfijnen en een enkele keer zelfs Orca's te zien zijn  in dit gebied. Dat geluk hebben wij echter niet. Toch genieten we van alles wat we wel zien.

Na een tocht van 3 uur komen we weer in de haven. We rijden dezelfde weg terug. 
Als we 's avond een restaurant zoeken merken we dat Te Anau een stuk toeristischer is dan de plekken waar we hiervoor waren, en dat het hoogseizoen zo'n beetje aan het beginnen is. We krijgen bij 4 restaurants te horen dat er geen plaats is in de herberg. Bij het 5e mogen we eindelijk aanschuiven. Karin neemt een steak en ik spare ribs, als ware het een goedmakertje, krijg ik veul (heul heul veul) ribs...