We maken ons op voor de reis naar onze laatste
verblijfplaats in de VS: het Dorchester Hotel in Miami South Beach. We checken
uit en ontbijten voor de laatste keer in de lobby van het Islander Resort in
Islamorada. Dan gaan we op weg. We verlaten de Keys en zien rond 11.00 uur de
skyline van Miami opdoemen.
De beste serie die ik ooit gezien heb is Dexter. Het gaat
over een seriemoordenaar, maar omdat hij alleen andere (serie)moordenaars
ombrengt, en door de goede verhaallijn, krijg je een raar soort symphatie voor hem.
Het speelt zich af in Miami. We volgen deze serie met het hele gezin, we zijn
een beetje verslaafd. De hoofdspeler
heeft, in de serie, een appartement in
Miami, dit huis krijg je ook altijd te zien in het beginfilmpje. We zijn er
ondertussen op internet achter gekomen dat de serie eigenlijk gewoon in Los
Angeles wordt opgenomen. Echter het
appartement van Dexter bestaat wel echt in Miami, en op internet staat een
adres waar het zich bevindt. Eigenlijk een beetje raar, geef ik onmiddellijk
toe, maar wij wilden toch wel heel graag deze flat in het echt zien, en een
foto maken. Het adres hebben we in de TomTom gezet. Het appartement bevindt
zich in een sjieke buurt, met overal bordjes met “Private” en ”No Tresspassing”
erop. De straat waar het
appartementencomplex is grenst aan de
Bay Harbor Drive ( In de serie wordt Dexter op een gegeven moment de Bay Harbor
Butcher genoemd…) Het complex is hermetisch afgesloten en het is onmogelijk om tot
de deur te komen om foto’s te maken. Als we voor het hek staan te gluren komt
er ook een jongen en meisje naast ons staan, die met hetzelfde idee gekomen
zijn. Ze blijken uit Frankrijk te komen. Toch wel een bizarre situatie: een
gezin uit Holland en een stel uit Frankrijk die aan de andere kant van de
wereld een flat staan te fotograferen, alleen omdat die in een serie wordt
gebruikt. Ik begrijp de achterdocht van de buurtbewoners wel beter, wie weet
hoe vaak hier mensen rondsluipen. We kijken nog even aan de achterkant van een
flat ernaast en kunnen daar goede foto’s nemen, weliswaar op grote afstand.
Maar gelukt: appartement 10B staat erop!!
Tijd om hier weg te wezen, ondertussen staat er een man met
zijn mobiel foto’s te maken bij onze auto. Als dit in een mindere buurt was
geweest hadden ze vast een pitbull op ons afgestuurd , of iemand met een
pistool… We rijden naar ons hotel door de straten van South Beach. Toen we
in2007 in Miami waren hebben we ook in dit hotel gezeten (Dorchester aan
Collins Avenue).
Nadat we alles geregeld en uitgeladen hebben maken we een
wandeling door de buurt. We zitten op loopafstand van het strand en de Art-Deco
wijk. Het is er druk en het is er heet,
maar we genieten van de sfeer en de mooie gebouwen.
We lopen via het strand
terug, gaan niet zwemmen in de zee, maar nemen een duik in het zwembad van het
hotel.
‘s Avonds zoeken we een plek om iets te gaan eten. We wilden
eerst weer naar het Art Deco district, maar das wel weer een eindje lopen en
Lotte heeft last van haar knie. We eten dus op een terras van een hotelletje
aan Collins Avenue. Het eten is goed,
maar de bediening en de rest is wat amateuristisch. We worden eerst op een
loungebank geplaatst en daar worden twee zeer wankele tafeltjes bijgeschoven,
waardoor we zelf maar besluiten om ergens anders te gaan zitten als daar mensen
vertrekken. Er loopt anderhalve ober rond die iedereen tegelijk moeten bedienen
en tot overmaat van ramp valt om de 10 minuten de stroom uit waardoor we de helft
van de tijd op de tast ons eten moeten vinden. Toch werkt het op onze
lachspieren, we hebben een leuke avond..
Morgen de laatste dag, we duiken dan maar de Mall in, op
jacht naar koopjes!!
