Dag 12: Manatees

Deze dag begint heel vroeg. We gaan met Birds Underwater mee om Manatees  te ontmoeten. Birds Underwater is één van de weinige die zo vroeg op de ochtend al vertrekken, waardoor het nog heerlijk rustig is en het water nog niet omgewoeld en dus helderder. De wekker gaat om 5.15 uur en iedereen is wonderwel meteen wakker en uit bed. Het vertrekpunt ligt op loopafstand van ons hotel, en om precies 6.15 uur staan we voor hun deur.

Omdat we onze  eigen shorty’s  en duikmaskers en snorkels bij hebben hoeven we geen spullen te passen. We krijgen uitleg over hoe de Manatees te benaderen, of eigenlijk te wachten tot zij jou benaderen, en zien een film over de bescherming van de dieren en nogmaals wat wel en niet te doen.

Dan vertrekken we, het wordt al wat licht en het is nog heerlijk rustig op het water.

Na een 20 minuten varen ziet John ( de gids) een neus boven water komen. We laten ons  zachtjes in het water glijden en gaan er snorkelend naar toe. Omdat niet iedereen tegelijk in het water is, we zijn met nog een gezin van 3  dus met 8 man in totaal, zijn Rosa en Karin wat later. Lotte en ik zien wel onze eerste Manatee! Hij/zij is aan het grazen op de bodem en komt af en toe omhoog met zijn snuit en kijkt ons dan aan. Wat een fantastisch groot en lief beest. Echter voordat Rosa en Karin er bij zijn is de Manatee alweer verder gezwommen.

We varen een stuk verderop en daar hebben we meer geluk. Heel veel geluk zelfs,  want er zwemmen 4 Manatees en deze willen wel bij ons in de buurt blijven!  Ze vinden het prima (althans  ze zwemmen niet weg o.i.d) dat we in de buurt hangen en ze over hun rug en onder hun voorvinnen aaien en één draait zich zelfs steeds op de rug om zich op de buik te laten aaien. Als ze de planten op de bodem eten hoor je telkens een grazend, raspend geluid onder water. Om de zoveel tijd moeten ze naar boven om adem te halen en zie je hun snuit goed, ze kijken je ook echt aan met nieuwsgierige kleine oogjes. Voor Karin is dit een grote wens die uitkomt, en je hoort telkens” aaah wat lief en mooi” door haar  snorkel.

We krijgen ruim de tijd om te genieten van deze ervaring en daarna gaan we naar de Three Sisters Springs. Dit is weer zo’n bron, en het water is er ontzettend helder, zoadat het mooi snorkelen is en we zien er vissen en  krabben  tussen de boomwortels van de bomen die gedeeltelijk in het water staan. In de winter zwemmen hier ook Manatees, wat moet dat een prachtig gezicht zijn om die hier in het heldere water te kunnen zien.

We varen na een half uur weer terug naar het vertrekpunt  en we hebben een te gekke ervaring gehad. John heeft ook nog een film gemaakt  van onze belevenissen en die krijgen we gratis mee. Al met al hebben we prima ervaringen met  Birds Underwater https://www.birdsunderwater.com/page/swimming_with_manatees   gehad!

Na het inruimen van de spullen en het uitchecken gaan we op weg naar Clearwater Beach, waar we 3 dagen gaan verblijven. Dit is de eerste keer dat we de Golf van Mexico zien.

  Na het inchecken gaan we meteen naar het strand, want de temperatuur is ondertussen weer opgelopen naar zo’n 35 graden. We nemen een duik in de zee, die zo warm is dat je niet zoals in Nederland eerst “erdoorheen” moet, maar je loop ter zo in. ’s Avonds eten we bij een Grieks restaurant (Gyros) op de hoek waar we lekker op het terras kunnen zitten en genieten van de zonsondergang.

Daarna slapen na deze lange en geslaagde dag..

Dag 11: Orlando- Crystal River

Deze dag begint K.., nou ja laten we het netjes houden. Eerst ga ik in de lobby van het hotel even op internet om een stukje op mun blog te zetten, krijg ik ineens een foutmelding over het geheugen en stopt de hele laptop ermee. Bij opnieuw opstarten krijg ik een blauw scherm en doet ie verder nix meer. Wat ik ook probeer, het lukt niet. Dat zou inhouden dat ik niet meer kan internetten of mijn foto’s opslaan, deze vakantie. Een aantal jaren namen we niet eens een laptop mee, nu is het toch een groot gemis.  Nou ja, we gaan toch maar op weg.

 Bij de auto ziet Karin echter dat er op de linker portier van de huurauto een flinke lakbeschadiging  zit, waarschijnlijk heeft dat iemand naast ons op een parkeerplaats gedaan met zijn deur openen.  De hele lak is verdwenen, dus niet zo maar een krasje. In eerste instantie denk ik dat dat niet onder de normale verzekering valt, dat zou inhouden dat we een forse schade zelf moeten betalen. Als we willen gaan ontbijten bij de IHOP (International House Of Pancakes) is het daar zo druk dat we buiten in de rij moeten staan om binnen te komen. We besluiten dat niet te doen en dat we wel klaar zijn met het drukke en hete Orlando. We gaan eerst maar op weg en dan zien we wel verder.

Het eerste half uur zijn we stilletjes en balen we van de slechte start die dag.  We stoppen onderweg bij een Dunkin’ Donut  en na een lekker broodje en koffie begint de stemming weer erin te komen. Ik zie ondertussen in de voorwaarde van  het verhuurbedrijf (Alamo) dat we er voor verzekerd zijn en waarschijnlijk zelfs geen eigen risico hoeven te betalen.

We rijden op ons gemak verder naar Crystal River en checken in bij de Best Western. We gaan de volgende ochtend zwemmen met manatees, en moeten daar al om 6.15 uur zijn.  Het bedrijf waar we dat mee gaan doen (Birds Underwater) zit naast ons hotel en de mevrouw achter de hotelbalie zegt dat we daarna gewoon nog op onze kamer kunnen om te douchen en dan pas uit hoeven te checken.  Das wel lekker. Na het inchecken en de koffers op de kamer zetten gaan we de omgeving verkennen. We komen uit bij Kings Bay, een public park aan het water. Hier zien we een aantal mensen in het water kijken en we willen weten waar ze naar kijken.

 Daar blijkt dus al meteen een manatee te zwemmen, die telkens even boven komt om adem te halen. Manatees zijn zeekoeien die op diverse plaatsen in de wereld leven maar met name ook in Florida, In de herfst en winter zitten ze met name in de binnenwaters, in de zomer gaan ze naar de Golf van Mexico en zijn dus minder goed te spotten. Maar we hebben meteen geluk, dus. Karin is helemaal weg van die beesten dus die is meteen enthousiast. Daarna gaan we naar Hunters Spring, waar we lekker kunnen gaan zwemmen.  Het water is redelijk troebel en warm, maar als je verder zwemt kom je bij een groot “gat” in de grond, waar het water veel kouder aanvoelt en ook veel  helderder is. Dat is dus de bron (spring).

’s Avonds eten we bij Denny’s en werkt Rosa een grote steak naar binnen. Ik neem een burger met spiegelei,  Lotte een soort schnitzel en een stoofpannetje voor Karin.

We gaan op tijd slapen want morgen moeten we dus om 5.30 uur op…

Dag 10: Universal Island of Adventures

Vandaag de laatste dag in Orlando, en we gaan voor de tweede keer naar Universal. Deze keer echter naar Island of Adventure, wat naast het park ligt waar we eergisteren waren. In dit park staan drie rollercoasters: de Hulk, en twee in het Harry Potter gedeelte. Er zijn ook weer een aantal simulators van bekende films en comics. We willen graag in een attractie van Jurassic Park, een bootje wat door een soort jungle met allerlei dinosaurussen gaat  maar die blijkt stuk te zijn en gaat die dag ook niet meer open, helaas.

Het allermooiste is het Harry Potter gedeelte. Er is een groot gedeelte van Zweinstein nagebouwd en het dorp waar de toverstokkenwinkel e.d. zit.  Als je de boeken en de films gezien hebt is dit genieten en dat deed met name Lotte, die een echte Potterfan is. Ze heeft dan ook een toverstok gekocht (die van Perkamentus)  en een tijdverdrijver.

Verder kun je er Butterbeer drinken. In Zweinstein loop je door diverse lokalen die er net zoals de in de film uitzien en  daarna stap je in een soort karretjes en onderga je een fantastische reis. Ik zal niet al teveel verklappen voor degen die er ooit nog naar toe gaan, maar het is prachtig gemaakt en een must voor Potterfans!!

Het is een bloedhete dag en we lopen van binnenattracties met airco telkens naar buiten de 38 graden in. Dit in combinatie met het vele lopen en het vele wachten in de rijen maakt dat we bekaf zijn  ’s avonds. We verlaten met een goed en voldaan gevoel het park en gaan ook meteen door naar huis, zonder te gaan eten onderweg.

Morgen op weg naar Crystal River  en nu slapen…

Dag 9: Kennedy Space

We slapen een stuk rustiger en staan wat later op. Terwijl de dames zich optutten schrijf ik mun blog. In de lobby van het hotel is de verbinding met internet een stuk beter dan op de kamers.

Rond 9.30 uur vertrekken we richting  Cape Canaveral  om het Kennedy Space Centre (KSC) te bezoeken. We zijn daar 5 jaar geleden al wel geweest maar het is er erg leuk en interessant dus we willen het graag weer eens zien.

We stoppen bij een 7Eleven om daar de koffie te proberen en die bevalt een stuk beter dan gisteren,. De reis is kort en we rijden al snel op de toegangsweg bij het Visitorscentre van Kennedy Space. We hebben daar vorige keer een flink aantal alligators gezien, die allemaal op de kant in de zon lagen, deze keer hebben we minder geluk, en zien we er geen één. Later horen we van de buschauffeur die ons rond rijdt over KSC, dat er zo’n 6000 alligators op het terrein zijn maar dat het nu te warm is en ze meestal in het water, dieper in  het park zijn. Wel zien we veel vogels, met name enorme zwarte gieren en ook witte reigers en ibissen.

In het park genieten we van de rondrit langs alle gebouwen en lanceerplatforms en de duidelijke uitleg over hoe alles in zijn werk gaat. We gaan in een simulator om te voelen hoe het is om met een Spaceshuttle gelanceerd te worden en er is een erg mooie 3D Imax-film over het bouwen van het Spacelab.

Als we op een gegeven moment buiten staan zien we aan de horizon enorme wit/zwarte rookwolken. Het bos en moerasgebied rondom de lanceerplatform staat in de fik. Doordat het erg droog is en hard waait komt het snel dichterbij en al snel zien we ook hoge en grote vlammen. Er cirkelt constant een helikopter boven en om het vuur heen. Rosa heeft het er niet op en wil weg. Er zit echter nog een groot water tussen ons en de vuurzee en de chauffeur van de bus vertelt daarna dat het om een “controlled fire” gaat, nothing on the hand, folks! '

We verlaten het park rond 18.30 uur en stoppen onderweg nog bij een Disney-outlet, waar Rosa nog wat wil scoren. Lotte koopt er een doosje Smekkies in alle smaken van Harry Potter. In het boek zijn dit snoepjes die lekker kunnen zijn maar ook ranzige smaken hebben zoals kots, peper of aardwormen. We vermaken er ons ’s avonds prima mee, want het zijn jelly beans die ook echt smaken naar kots en peper en salami, we hebben ze allemaal geprobeerd ( een soort mini Fear Factor)

Het eten doen we bij de Golden Corral, Waar je van tevoren afrekent en daarna zo veel kunt eten (buffet) als je wilt. Wij houden het bescheiden maar er zijn mensen die hier helemaal los gaan. Het eten is er best goed, ze hebben ook gewoon groentes en goede salades en zo.

De dag is weer ten einde, we gaan rond 23. 30 uur slapen.

Dag 8: Orlando

Ons eerste nachtje in Orlando is een beetje onrustig met schreeuwende  Spaanssprekende pubers op de parkeerplaats, om 2.30 uur ’s nachts, maar we staan toch redelijk uitgerust op. We gaan vandaag naar Universal Studios, dit wordt de dag waar Rosa zich het meest op heeft verheugd.

Het weer ziet er prachtig uit, onbewolkt en het is nu al rond de 25 graden. Dat wordt volgens de verwachting zo’n 35, vanmiddag. We rijden met onze prachtige auto via de aanwijzingen van de Tomtom naar het pretpark. Onderweg stoppen we bij een tankstation voor een koffie en een koek.  De koffie valt een beetje tegen, en dan druk ik me heel voorzichtig uit. Toch zijn er hier ook tankstations waar je prima koffie kunt krijgen, dus de volgende keer beter zullen we maar zeggen.

Universal is naar onze begrippen erg groot, maar een heel stuk kleiner dan Disney waar we een aantal jaren terug waren. Het is overzichtelijker, je kunt in 1 dag alle attracties die er zijn  doen.  We hebben een 2-days pass, want er is ook nog Universal Island of Adventure, die gaan we overmorgen bezoeken.

Het is al flink druk en na de tassencontrole lopen we via de City walk naar de ingang van het park. Binnen zijn er van allerlei bekende films simulaties gemaakt, waar je in het echt of in een simulator het verhaal beleeft.  Voor mij springen E.T. en Shreck eruit, maar het allerleukste is de Simpsons, wat prachtig bedacht en uitgevoerd! Gelukkig kan ik in dit park bijna overal in, ik ben niet zo van de rollercoasters, correctie: ik ben hélemaal niet van de rollercoasters. Karin en Rosa wel, dus die gaan ook de Rockit doen,  en komen er enthousiast uit, zodat ie later op de avond nog een keer bezocht wordt.

Voor het eten hebben we de Mealdeal genomen. Dat is een pass waarmee je de hele dag bij een aantal restaurants een maaltijd kunt bestellen zonder te hoeven betalen, zo vaak je wilt. We nemen er twee grote bekers bij , die je dan telkens mag refillen, ook voor nix, bij die restaurants. In totaal kost ons die deal $108,- en das een heel stuk minder dan je kwijt bent als je telkens eet of drinkt en apart afrekent.

We blijven tot 21.30 uur in het park, en houden het dan voor gezien.  We slenteren met de enorme mensenmassa mee naar de uitgang en zijn binnen een half uurtje weer thuis. Ben benieuwd waar Rosa vannacht over zal dromen!

Dag 7: New York- Orlando

Leaving New York is never easy, I saw the light fading out (R.E.M.). Nu is New York leaven wel  iets makkelijker als je nog 17 dagen Florida voor de boeg hebt, maar toch:  we hebben hier een fantastische week gehad en zouden nog wel een paar dagen kunnen blijven.

We ontbijten in  het hotel en checken rond 11.00 uur uit. Voor het hotel, op straat houden we een Yellow cab aan. De auto die stopt is wel groot, maar met kofferbak, en of daar onze 4 grote koffers in passen? Jawel hoor, zonder probleem verdwijnen alle koffers en rugzakken in de enorme grote en diepe kofferruimte.  Op naar vliegveld La Guardia. De chauffeur vertelt  ondertussen dat hij sinds 5 jaar in New York woont maar oorspronkelijk  uit Tunesië komt. Hij heeft een Texaanse vrouw en heeft zijn American dream hier waar gemaakt.

Delta is een enorm grote vliegmaatschappij en heeft hier op La Guardia twee terminals geheel voor zichzelf. We zijn ruim op tijd en nemen dus nog een kop koffie.  Bij de restaurants zijn lange tafels met een groot aantal Ipads die voor iedereen te gebruiken zijn. Je typt eerst in welke vlucht je hebt, zodat de Ipad de vertrektijd in de gaten houdt en kunt gaan internetten. Mocht je ondertussen wat willen eten kun je dat ook via de Ipad bestellen en zelfs afrekenen, komen ze het daarna aan je tafel brengen… Prachtig systeem, helemaal van deze tijd.

Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd en het is een redelijk rustige vlucht. Wel vliegen we af en toe door een onweersbui, wat wat turbulentie geeft. Lotte heeft het nog steeds erg moeilijk met het vliegen, arm kind.

Op Orlando draaien de koffers al rondjes op de band op het moment dat we bij de bagageclaim aankomen en dus snel door naar Alamo om onze auto op te halen. We hebben voor een Mini-van gekozen, die ook groot genoeg zou zijn voor ons, maar de man achter de balie wil natuurlijk graag een grotere aan ons slijten. Hij heeft een “speciale” aanbieding voor ons, een SUV voor slecht 300 dollar extra voor de hele periode.  Karin stond achteraf bij de koffers , dus die erbij om te beslissen. Die zegt, eigenlijk een beetje tot mijn verbazing, “ Ja” tegen het voorstel.

Beneden bij de auto’s aangekomen hebben we eerst het gevoel dat we er een beetje ingestonken zijn, maar als we de auto eenmaal zien verdwijnt dit gevoel als sneeuw voor de Floridiaanse zon. Wauw, wat een auto! De Buick ziet er prachtig en groot uit en is van alle comfort en luxe voorzien. De kofferbak opent en sluit zichzelf met een druk op de knop,  alles gaat automatisch en qua ruimte: je kunt er de avondvierdaagse in lopen. Dit is echt zoeven in plaats van rijden.

We zoeven dus naar ons hotel en checken in. Hier zullen we 4 dagen gaan verblijven.

 Lotte en Rosa gaan meteen naar het zwembad, Karin en ik gaan eerst  de was doen, ja moet ook gebeuren. Daarna sluiten we ons bij de kinderen aan en genieten van de verkoeling. Rond 20.30 uur moesten we toch maar eens iets te eten gaan zoeken. We willen naar de Golden Corral, een buffet waar je een vast bedrag betaald en daarna kunt nemen en eten zoveel je wilt. Helaas staat er een rij van zo’n 40 man alleen al te wachten om binnen te kunnen. Dan maar naar Denny’s, ook altijd lekker. Ik neem de spaghetti met meatballs, Karin een salade (die moet toch een beetje op haar gewicht letten), en de dames allebei een dubbele cheeseburger. Als toetje de heerlijke applecrumble pie met vanilleijs. We nemen er maar 1 en snoepen er met 4-en van.

Daarna weer terug en slapen!

Dag 6: New York

Onze laatste volle dag in deze wereldstad. Starbuksje dan maar weer, koffiedrinkend en internettend de dag beginnen.

We nemen daarna de metro naar South Ferry en gaan daar met de veerboot naar de Statue of Liberty op Liberty Island en vervolgens naar Ellis Island. Het is erg warm en de zon brandt volop. We kopen eerst de tickets en worden gewaarschuwd dat de wachttijd 1 uur bedraagt. We sluiten buiten aan in de enorm lange rij die helemaal  tot in Batterypark staat. En dat is alleen nog maar de rij voor de Security. Bij alle toeristische bezienswaardigheden, overheidsgebouwen, musea etc. worden je tassen gecontroleerd en moet je zelf door de poortjes zoals op het vliegveld. Lastig en grotendeels een schijnzekerheid volgens mij,  maar het went snel.

Na inderdaad een uur in de felle zon gewacht te hebben kunnen we op de boot en varen we richting het Vrijheidsbeeld.  We lopen een rondje over  het eiland en bezichtigen het beeld van alle kanten.

 Op dit moment wordt ie gerenoveerd en is het niet mogelijk om in het beeld zelf te gaan kijken.  Als lunch nemen we een hot-dog, Rosa een Pretzel  en Lotte nachochips met gesmolten kaas en genieten we al etend van het uitzicht op de skyline van Manhattan aan de overkant van het water.

Dan nemen we de boot naar Ellis Island. Op dit eiland kwamen tussen 1890 en 1924 alle immigranten uit het arme Oost- en Zuid-Europa aan met grote stoomboten. Hier werd iedereen gecontroleerd  op ziektes, crimineel verleden of andere redenen waarom ze het land niet in zouden mogen. Uitgangspunt was dat men een bijdrage moest kunnen leveren aan de vooruitgang van het land en selfsupporting kon zijn. De grote ontvangsthal  ademt nog het verleden uit en er zijn fototentoonstellingen en film om een beeld te krijgen hoe het er toen aan toe ging.

Als we de boot terug naar Manhattan nemen is het gaan regenen. Als je zo weer richting de grote gebouwen vaart kun je een beetje voorstellen hoe die mensen zich hebben moeten gevoeld toen ze hier aankwamen vanuit het platteland zo de wereldstad in.

Terug in de straat waar ons hotel staat gaan we nog even naar Niketown, een enorme winkel van 5 etages met alleen Nike. Blijft mooi om te zien, al die nieuwe producten en hoe knap het daar aan de man wordt gebracht.

Terug in het hotel maken we een begin met de koffers inpakken, want morgenmiddag zullen we New York gaan verlaten. Rosa wil nog even richting Timesquare omdat ze een sweater wil kopen. We eten bij Tad’s Steakhouse waar je grote steaks en spareribs kunt bestellen. Maar goed dat Marian Thieme niet weet hoeveel vlees wij ondertussen naar binnen hebben gewerkt,  als we thuis zijn moeten we maar een paar vegetarische dagen gaan inlassen, denk ik.

Als we buiten komen is het ondertussen gaan stortregenen, dus we besluiten om terug naar ons hotel te rennen. Nou ja rennen: Lotte heeft de laatste dagen natuurlijk ook heel veel gelopen en probeert nog een beetje haar geopereerde knie te ontlasten, waardoor ze nu erg veel last vaan haar andere knie heeft gekregen. Dus die loopt niet zo vlot op dit moment.

We gaan ons laatste nachtje slapen beleven in de Grote Appel.

Dag 5: New York

We hebben weer een vol schema en we besluiten om niet eerst naar Starbucks, maar meteen op pad te gaan en onderweg te ontbijten. Dit doen we bij European Café, en we nemen een typisch amerikaans ontbijt met bagels, pancakes, bacon en crépes. Daarna verder, we hoeven niet met de metro want de wandeling begint in de buurt van “onze” straat. We lopen een stuk langs Central Park en komen langs grote, dure hotels en langs Carnegie Hall, een mooi en bekend concertgebouw. Daarna zien we de Applestore, een geheel glazen gebouw waarvan het grootste deel  van de winkel zich ondergronds bevindt, en die 24 uur per dag open is. Toch ff naar binnen om naar al die mooie spullen te kijken, met name naar de Ipad die Karin zo graag wil hebben.

We lopen afwisselend door 5th en 6th Avenue, bezichtigen de st. Patricks kathedraal en komen bij Grand Central Station. Een groot historisch gebouw met zuilen en beelden, ingeklemd tussen wolkenkrabbers. De enorme vertrekhal binnen is ook zo bekend van films en TV. Om de hoek staat de Chrysler Building (319 meter) gebouwd in opdracht van de directeur van Chrysler die een weddenschap had met de opdrachtgever van Empire State building (voorzitter van General Motors),  wie het eerst het hoogste gebouw ter wereld  kon neerzetten ( Empire won).  Veel versieringen op het gebouw verwijzen naar auto’s, naar wieldoppen en radiotors.

We slaan een stukje van de rondwandeling over en lopen rechtstreeks naar de Empire State Building waar we kaartjes hebben om bovenop van het uitzicht te genieten. Eerst lunchen, helaas vinden we niet zo snel een Subway voor een broodje, dus wordt het Wendy’s , en we gaan weer eens voor de hamburgers. Voor mij een Baconator (Yeah!!) met cheese en bacon. Thuis maar weer veel naar Basic Fit, ben ik bang.

Dan sluiten we weer aan bij de lange rij mensen die allemaal naar boven willen bij de Empire State. Het gebouw was na het instorten van het WTC een lange tijd weer het hoogste gebouw van New York, nu is het weer ingehaald door het nieuwe WTC.  Binnen genieten we van het prachtige Art-deco interieur en architectuur. Na lang wachten gaan we met de lift naar boven en nemen, om tijd uit te sparen, de laatste 6 verdiepingen de trap. Het  uitzicht over de stad is prachtig en indrukwekkend, mede door het mooie en heldere weer.

Onze laatste stop voor vandaag is het Flatiron Building. Het is een strijkijzervormig (3x letterwaarde) gebouw uit 1902, wat precies past tussen de omringende gebouwen en straten. Rondom het gebouw staat vaak een sterke wind, in de beginjaren gingen jongens hier vaak kijken naar opwaaiende zomerjurken van de dames. Vandaag is het windstil… Het gebouw staat op een grote foto die wij thuis in de huiskamer hebben hangen, dus extra leuk om het nu live te zien.

We nemen zonder problemen de metro weer naar huis. Naast ons hotel staat een Baptist Church, waar op dat moment een dienst bezig is. We willen even door een raampje naar binnen gluren, maar worden meteen met zachte dwang naar binnen uitgenodigd en voor we het weten zitten we in de bankjes, ingeklemd tussen andere kerkgangers.  Helaas is het geen dienst met gospelkoor die “Oh Happy Days” zingt maar gewoon een dominee die een preek houdt over Gods woord. Wel met powerpoint presentatie, dat dan weer wel. Na een half uur hebben we het wel gezien, we weten niet hoe lang dit gaat duren en sluipen dus de kerk weer uit, de straf van God moeten we maar riskeren.

’s Avonds eten we in een American Diner, enorme porties vlees, rijst en pasta. Rosa en Lotte ontdekken het gemak van sharen, ze bestellen 1 steak met twee borden en hebben allebei meer dan  genoeg  gegeten. Dit doen we ook met het toetje, een enorm stuk Chocolate-Pie, met 4 vorken.

Slapen en op naar de avonturen van morgen!!

Dag 4: New York

We staan wat later op vandaag, omdat we gisteren laat zijn gaan slapen.  Na het douchen en optutten gaan we weer naar de Starbucks en onder het genot van een  Cinnemon  Vanilla Machiatto werk ik het blog bij en kijk nog ff wat het nieuws is.

Daarna op pad, we beginnen bij de Brooklyn Bridge. Deze brug is een verbinding tussen Manhattan en Brooklyn en wordt door zowel auto’s als fietsers en voetgangers gebruikt. Het is de bekendste brug van New York, met aan 2 kanten grote betonnen pijlers met kabels. Wij gaan erover lopen en we zijn niet de enige. Als we halverwege zijn en ons omdraaien zien we de skyline van Manhattan met alle grote wolkenkrabbers.

 Aan de linkerkant zijn de eilanden met de veerboten ernaar toe en we werpen een eerste blik op het Vrijheidsbeeld. Het is erg druk op de brug en de voetgangers delen het pad met de fietsers. Dit gaat met veel geschreeuw van de fietsers gepaard, die vinden  dat iedereen maar opzij moet gaan. Het is sowieso dat de weinige fietsers die hier zijn een uitstraling hebben van dat ze met iets heel interessant  en gevaarlijk bezig zijn. Misschien moeten ze toch maar eens in Nederland komen kijken….

Aan de overkant gekomen lopen we de wijk in en komen bij een strandje waar we gaan zitten en genieten van het uitzicht op de skyline. Dit is een moment wat Karin altijd voor ogen heeft gehad om te gaan doen in New York, dus die heeft het prima naar haar zin.

Daarna is het alweer lunchtijd, we kiezen voor een Italiaanse lunchroom en nemen een slice pizza en Lotte en Rosa een hamburger. In het restaurant is een enorme glasplaat met daarop de Twin Towers van het WTC met daarboven gegraveerd: May God bless us all. Aan deze kant van de rivier, met het zicht recht op de plek waar het WTC stond moet het toen ook een indrukwekkend en angstig gezicht zijn geweest om die torens naar beneden te zien komen.

We lopen weer terug over de brug en besluiten om metro 7 te nemen en Queens in te gaan. Deze metroroute hebben Lotte en ik gisteren naar de Mets genomen en willen dit ook aan Karin en Rosa laten zien.

De metrolijn gaat bovengronds,  op zo’n 15 meter boven het wegdek en gunt een goede blik op de wijk. Een jongen spreekt ons aan en geeft tips waar we mooie foto’s kunnen maken.  Hij vertelt dat de wijk sinds 9/11 weer erg in trek is bij de wat beter gesitueerden en  dus grotendeels wordt opgeknapt.  Als we verder de wijk inrijden worden de huizen echter wel  steeds meer verwaarloosd en doet het armer aan. Hier zie je hoe de doorsnee Amerikanen in een grote stad leven, het  ziet eruit dat het een hard leven is. We stappen onderweg uit om wat foto’s te maken.

Bijna op het eind van de lijn staat Flushing Meadows, het tennisstadion waar volgende week de US Open weer beginnen. Aangrenzend is een park waar we doorheen lopen. In het midden van het park staat een enorme wereldbol. Mocht je wel eens naar  de comedyserie “King of Queens” kijken, dan kun je die bol ook zien in het beginfilmpje als ze in het park liggen.

Op de terugweg maken we nog een stop om foto’s te maken van een groot gebouw wat helemaal beschilderd is met graffiti. Er is een soort performance bezig met muziek en allerlei kunstenaars. De sfeer is relekst, en we hebben nogmaals het gevoel in het “echte” New York te zijn.

's Avonds gaan we vlak bij het hotel naar het Rockefeller Centre. Dit is een enorm complex van wolkenkrabber en winkels waar ook de Top of the Rock is, een gebouw van 70 etages waar je op het dak een prachtig uitzicht hebt over de stad. Uiteraard moet je hier voor betalen en er zijn heul veul mensen die dit doen. Gelukkig hadden wij in Nederland al kaartjes geregeld, dus hoeven we niet in de rij te staan. Wel moeten we nog anderhalf uur wachten voor we aan de beurt zijn. Die tijd gebruiken we om ergens te gaan eten. Hamburgers met friet van echte aardappels, weer eens wat anders. Daarna gaan we naar boven in het enorme gebouw. Ondertussen is het donker waardoor we New York zien met al zijn lichtjes. We zitten  errug hoog en kijken over de hele stad uit.

Dan zit deze lange en indrukwekkende dag er weer op, wij gaan slapen in de stad die dat volgens kenners nooit doet.

dag 3: New York

We beginnen de dag weer met een ontbijtje bij Starbucks, omdat het gewoon lekker is maar ook omdat ze gratis Wifi hebben en ik dit blog kan aanvullen.

Vandaag  gaan we Upper east Side verkennen, de meest dure buurt van New York, waar de enorm rijken wonen.  We zagen al in een magazine dat hier appartementen van 45 miljoen (!) te koop staan. Heb je wel een portier voor de deur, uitzicht op Central Park en zo’n 20 kamers en 10 badkamers  tot je beschikking.

Het lukt weer prima om met de metro te komen waar we willen zijn, erg eenvoudig om op die manier te reizen hier. We stappen uit bij E 60th Street en komen bij Bloomingdales , een warenhuis van 14 verdiepingen met alleen maar  topmerken (Prada, Louis Vutton e.d.) en vergapen ons aan de luxe en enorm dure spullen die ze hebben.

Karin wordt door een mw. Van de make-up uitgenodigd om een zalfje  onder haar ogen te laten smeren wat tegen de wallen (welke wallen?) zou helpen. We hebben maar niet gekeken wat het potje smeersel kost, en volgens ons heb ze het ook niet nodig.

Na Bloomingdales lopen we door de buurt en bekijken diverse dure of historische gebouwen en winkels. We komen uit bij Central Park en lopen er een stuk doorheen. Mooi om het contrast te zien van de rust van het park met enorme wolkenkrabbers op de achtergrond.

                             

                     

Na een verdere wandeling komen we bij het Metropolitan Museumof Art. Een enorm klassiek uitziend gebouw met zuilen en trappen, waar het erg druk is. We nemen een heel klein kijkje in het gebouw maar gaan niet echt naar binnen, omdat we daar de tijd niet voor hebben. Je bent hier wel een dag bezig om een beetje een indruk te krijgen. We lopen door naar het Guggenheimmuseum, ook weer erg bekend van foto’s en films.

Een prachtig gevormd, wit gebouw gemaakt door Frank Lloyd Wright. Terwijl we daar staan begint het enorm te regenen en te waaien. We schuilen inder een overkapping bij het museum en besluiten na ongeveer een half uur toch maar naar de metro te gaan lopen omdat we vanavond weer op tijd weg moeten.

Vanavond gaan Lotte en ik namelijk naar een honkbal (baseball) wedstrijd van de Mets en Karin en Rosa gaan naar de musical Mamamia op Broadway. Terug in hotel rusten we een uurtje uit en dan gaan Lotte en ik op weg naar het stadion.

We moeten met de metro, lijn 7, en die gaat aan de andere kant van de Hudsonrivier bovengronds door Queens. We krijgen dus een goede indruk van de buurt die er totaal anders uitziet dan Manhattan. Vele huizenblokken en toch wel vervallen laagbouw met daartussen kleine winkeltjes met neonreclames. Alle huizen hebben grote hekken om de verwaarloosde tuintjes.

Aangekomen bij het stadion koop Lotte eerst een sweater van de Mets bij een stalletje in het metrostation.  Dan staan we voor het enorme Citi Field, zoals de thuisbasis van de Mets heet. We gaan maar meteen naar binnen omdat we eerst nog wat willen eten.  Het stadio is qua oppervlaket net zo groot als de Kuip, denk ik, met open tribunes aan de ene kant en overdekt en skyboxen aan de andere. Er omheen staan enorme reclameborden en videoschermen.

We hebben ons plekje snel gevonden, je kunt verder wel overal rond lopen en staan, het is niet zo afgeschermd als onze voetbalstadions. De sfeer is dan ook gemoedelijk, supporters van de Mets en de Los Angeles Dodgers ( de tegenstander van vanavond) lopen gewoon door elkaar. We nemen onze plaatsen in en het stadion is maar half gevuld. Veel mensen blijven gewoon in de ringen achter de tribunes staan om te eten, drinken en kletsen. Waarschijnlijk is dat omdat een wedstrijd toch wel flink lang duurt.  Na 4 uur hebben ze pas de 9 inings gespeelt en blijkt het gelijk te staan in gewonnen innings, maar hebben de Dodgers wel 1 punt meer gehaald. Verder gaat het er vermakelijk amerikaans aan toe met veel “entertainment”tussen de games door en het zingen van het volkslied en het herdenken van de veteranen in Afganistan en Irak.  Voorafgaand aan de wedstrijd worden er ook 4 jonge jongen beëdigd om te gaan dienen in het leger. Dit zou bij ons ondenkbaar zijn.

Na de wedstrijd gaan we weer met de metro door nachtelijk Queens en hebben een blik op de lichtjes van de skyline van Manhattan.

In het hotelzijn Karin en Rosa alweer terug en ligt Roos al t eslapen. Ze hebben het erg leuk gehad, ze hadden plaatsen vooraan en er werd prachtig gezongen.

We gaan weer moe en voldaan ter bedden..

Dag 2: New York

Zo rond 7.00 uur ’s ochtend beginnen we allemaal wakker te worden, vol spanning wat de eerste dag New York ons gaat brengen. We hebben voor elke dag een rondwandeling gepland, zodat we zo’n beetje alle bezienswaardigheden tegen gaan komen de komende dagen.  Voor vandaag staan Wallstreet, Chinatown en Tribeca op het programma. We komen dan in ieder geval  ook langs het 9/11 Memorial, waar vroeger de twee torens van het WTC hebben gestaan.

We beginnen met een ontbijtje bij Starbucks, waarvan er hier in elke straat ongeveer 3 zitten.  Na de koffie en broodjes, cake en applefritter gaan we op zoek naar de metro.  In het station staan ticketautomaten en we kiezen voor  een 7-daagse kaart. Hiermee mogen we een week lang onbeperkt reizen met de metro. Het is in het begin wel uitzoeken hoe het precies werkt, ze hebben hier net ff wat meer stations  en lijnen dan in Amsterdam. Zet je wel aan het denken waarom “wij” 20 jaar doen over een lullig Noord-Zuid lijntje terwijl hier  3 stations onder elkaar zitten en  de hele stad met de metro te bereiken is.

 Het is bloedheet op de stations, maar de treinen zelf zijn met airco. We moeten een stukje met de F en daarna met de E tot aan Canalstreet. Daar begint onze wandeling.

Het blijkt echter toch niet zo makkelijk te zijn om aan de hand van het boekje de wandeling te volgen. Dat komt ook omdat niet alle straten er op staan, waardoor je soms moeilijk kunt orïenteren, en we een paar keer de verkeerde kant op lopen. Maar we komen telkens New Yorkers tegen die ons bezig zien met de plattegrond en zij bieden spontaan hun hulp aan om de weg te wijzen.

We bezichtigen eerst twee kerken, st Pauls chapel en de Trinity church,  nu ingebouwd tussen reusachtige wolkenkrabbers maar in de 19^e eeuw een baken voor wie per schip in New York aankwam. De st Pauls staat tegen het gebied van het WTC aan en heeft de aanslag wonderlijk overleeft. Het was in de tijd daarna een plek waar de reddingswerkers even konden uitrusten en steun konden krijgen tijdens  de opruimwerkzaamheden. Er staan in het kerkje een aantal altaartjes met bedankbrieven en fotootjes van mensen die toen om het leven zijn gekomen.

We hebben voor de gedenkplaats van de aanslag op het WTC (9/11 Memorial) van tevoren toegangsbewijzen geregeld, en we moeten daar om 12,00 uur zijn. Zo rond 11.30 uur sluiten we aan in de lange rij wachtenden voor het monument. De tassen en wijzelf worden aan een grondige inspectie onderworpen en we mogen naar binnen. Het terrein rondom de plaats waar de twee torens hebben gestaan is een enorme bouwput, waar  enorme torens van het nieuwe WTC uit herrijzen.

  Op de “oude”plek waar de torens stonden heeft men twee gedenktekens gemaakt: twee vierkante kuilen ter grootte van de omtrek van de torens , over de rand stroomt water wat als een waterval  langs alle wanden naar beneden stroomt.  Op de randen staan alle namen van de mensen die bij de aanslagen (dus ook het Pentagon en in de vliegtuigen) zijn omgekomen. Zeer indrukwekkend, met name omdat je ook zo ziet hoe enorm groot die torens geweest moeten zijn.

Na de lunch (broodjes Gyros met patat) komen we langs Wallstreet en alle financiële gebouwen.  Daarna zien we het stadhuis en andere overheidsgebouwen die daar in de buurt liggen en vangen we een eerste glimp op van de Brooklyn Bridge, daar komen we van de week nog terug.

We komen langs het gerechtsgebouw van New York (Courtbuilding) waar we gewoon binnen kunnen kijken en rond kunnen lopen. We zien door de raampjes in de deuren echte rechtbanken zoals je die op TV ziet, alles van donker hout en met jurybankjes e.d.

Daarna zien we Chinatown,  en Little Italy en wordt het langzaam tijd om weer eens terug te gaan naar het hotel. We reizen weer per metro alsof we nooit anders gedaan hebben  en na ons wat opgeknapt te hebben gaan we wat eten ( spaghetti en macaroni met meatballs voor ons en kip en hamburger voor Lotte en Rosa) in een restaurant  op 7th Avenue. Deze straat blijkt uit te komen op Times Square, we zien alle lichten al van veraf. We besluiten om na het eten er na toe te lopen en raken diep onder de indruk van wat we daar zien. Enorm drukke mensenmassa en aan alle kanten hoge gebouwen met overal lichtreclames. We dachten dat Las Vegas het toppunt was, maar dit komt aardig in de buurt.

Moe van alle indrukken van deze lange dag lopen we terug naar het hotel en gaan slapen.